sure39

Mülk Sûresi, Okunuşu ve Türkçe Meali (Teberakellezi)

Mekke’de inmiştir. 30 âyettir. Adını başlangıç kısmında geçen ve Allah’ın kâinatı yaratıp yönetmesinde ortaya çıkan mülkünden, yani hakimiyetinden bahsetmesinden alır. Allah’ın dünyayı bütün imkânları ile insanlara âmade kıldığını, insanlara gözler, kulaklar, gönüller verdiğini, daha nice hikmetli eserlerinin O’nun tek Yaratıcı, tek Mâbud olduğunu ortaya koyduğunu bildirip âhirette O’na hesap verileceğine inanmayanların kendilerini mâruz bıraktıkları tehlike bildirilir. Allah ve buyruklarını tanıyanların felaha ereceği bildirildikten sonra, ikinci kısımda kâfir ve nankörlerin kötü âkıbetleri anlatılır.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ
Bismillâhirrahmânirrahîm.
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla...

1. تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
1. Tebeerakellezî biyedihilmulku ve hüve 'alâ külli şey'in gadîr(un).
1.Hükümranlık elinde olan Allah, yücedir. O, her şeye hakkıyla gücü yetendir.

2. الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
2. Ellezî [k]halega'l mevte ve'l hayâte liyebluvekum eyyukum ahsenu 'amelen[>v] ve hüvel azîzul ğafûr(u).
2. O, hanginizin daha güzel amel yapacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratandır. O, mutlak güç sahibidir, çok bağışlayandır.

3. الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقاً مَّا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِن فُطُورٍ
3. Ellezî [k]halega seb'a semâvâtin tıbeegan[>m] mâ terâ fî [k]halgirrahmâni min tefâvûtin ferci'ıl basara hel terâ min futûr(in).
3. O, yedi göğü tabaka tabaka yaratandır. Rahmân'ın yaratışında hiçbir uyumsuzluk göremezsin. Bir kere daha bak! Hiçbir çatlak (ve düzensizlik) görüyor musun?

4. ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَهُوَ حَسِيرٌ
4. Sümmerci'ıl basara kerrateyni yengalib ileykel basaru [k]hâsien[>v] ve hüve hasîr(un[>v]).
4. Sonra tekrar tekrar bak; bakışların (aradığı çatlak ve düzensizliği bulamayıp) âciz ve bitkin halde sana dönecektir.

5. وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُوماً لِّلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ
5. Ve legad zeyyennes-semee-ed-dünyâ bimesâbîha ve ce'alnâhâ rücu men[>l] lişşeyâtîni ve a[g]'tednâ lehum 'azâbes-seîr(i).
5. Andolsun biz, en yakın göğü kandillerle donattık. Onları şeytanlara atılan taşlar yaptık ve (ahirette de) onlara alevli ateş azabını hazırladık.

6. وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ
6. Ve lillezîne keferû birabbihim 'azâbu cehenneme ve bi'selmasîr(u).
6. Rablerini inkar edenler için cehennem azabı vardır. Ne kötü varılacak yerdir orası!

7. إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقاً وَهِيَ تَفُورُ
7. İzâ ulgû fîhee semi'û lehee şehîgan[>v] ve hiye tefûr(u).
7. Oraya atıldıklarında, onun kaynarken çıkardığı korkunç uğultuyu işitirler.

8. تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ
8. Tekeedu temeyyezu minel ğayzı kullemee ulgıye fîhee fevcun se-ee-lehum [k]hazenetühee elem ye'tikum nezîr(un).
8. Neredeyse cehennem öfkeden çatlayacaktır! Oraya her bir topluluk atıldıkça oranın bekçileri onlara, "Size bir uyarıcı gelmemiş miydi?" diye sorarlar.

9. قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ
9. Gâlû belee gad cee-enâ nazîrun fekezzebnâ ve gulnâ mâ nezzelallâhü min şey'in in entüm illâ fî daleelin kebîr(in[>v]).
9. Onlar da şöyle derler: "Evet, bize bir uyarıcı gelmişti. Fakat biz onu yalanlamış ve Allah hiçbir şey indirmemiştir. Siz ancak büyük bir sapıklık içindesiniz' demiştik."

10. وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ
10. Ve gâlû lev künnee nesme'u ev na[ğ]'gılu mâ künnee fî ashâbisse'îr(i).
10. Yine şöyle derler: "Eğer kulak vermiş veya aklımızı kullanmış olsaydık, şu alevli ateştekilerden olmazdık."

11. فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقاً لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ
11. Fa[ğ]'teraf'û bizenbihim fesuhgan[>l] lieshâbisse'îr(i).
11. İşte böylece günahlarını itiraf ederler. Artık alevli ateştekiler Allah'ın rahmetinden uzak olsun!

12. إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ
12. İnnellezîne ya[k]hşevne rabbehum bilğaybi lehum mağfiratun[>v] ve ecrun kebîr(un[>v]).
12. Görmedikleri halde Rablerinden korkanlar için bir bağışlanma ve büyük bir mükafat vardır.

13. وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
13. Ve esirrû gavlekum evicherû bihi innehu 'alîmun bizatissudûr(i).
13. Sözünüzü gizleyin, yahut onu açığa vurun; (fark etmez). Şüphesiz Allah, sinelerin özünü (kalplerde olanı) hakkıyla bilir.

14. أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
14. Elâ ya[ğ]lemu men [k]halega ve hüvel-latîful [k]habîr(u).
14. Yaratan bilmez mi? O, en gizli şeyleri bilir, (her şeyden) hakkıyla haberdardır.

15. هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
15. Hüvellezî ce'ale lekumul arda zelûlen femşû fî meneekibihee ve kulû min[>r] rizgıhî ve ileyhin-nuşûr(u).
15. O, yeryüzünü sizin ayaklarınızın altına serendir. Haydi onun üzerinde yürüyün ve Allah'ın rızkından yiyin. Dönüş, ancak onadır.

16. أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
16. E-emintüm men fissemeei en[>y] ya[k]hsife bikumul'arda feizee hiye temûr(u).
16. Göktekinin sizi yere geçirivermeyeceğinden emin mi oldunuz? (O zaman) bir de bakarsınız yer yüzü şiddetle çalkalanıyor.

17. أَمْ أَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ
17. Em emintüm men fissemeei en[y] yursile 'aleykum hâsıben feseta[ğ]lemûne keyfe nezîr(i).
17. Yahut göktekinin, üzerinize taş yağdıran rüzgar göndermeyeceğinden mi emin oldunuz? O zaman, uyarım nasılmış bileceksiniz!

18. وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ
18. Ve legad kezzebellezîne min gablihim fekeyfe keene nekîr(i).
18. Andolsun, onlardan öncekiler de yalanlamıştı. Beni inkar etmenin sonucu nasıl oldu!?

19. أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ
19. Evelem yerav ilettayri fevgahum sâffeetin[v] ve yagbıdne mâ yumsikuhunne iller-rahmeenu innehû bikülli şey'in basîr(un).
19. Üstlerinde kanat çırparak uçan kuşlara bakmazlar mı? Onları (havada) ancak Rahmân tutuyor. Şüphesiz O her şeyi hakkıyla görendir.

20. أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُندٌ لَّكُمْ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
20. Emmen heezellezî hüve cündun[>l] lekum yansurukum min dûnir-rahmeeni inil keefirûne illâ fî ğurûr(in).
20. Yahut Rahmân'dan başka size yardım edecek şu ordunuz (taraftarlarınız) kimlerdir? İnkarcılar ancak bir aldanış içindedirler.

21. أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ
21. Emmen heezellezî yerzugukum in emseke rizgahû bel leccû fî 'utuvvin[>v] ve nufûr(in).
21. Peki, Allah rızkını keserse, kimdir size rızık verecek olan? Hayır, onlar azgınlık ve nefretle direnip durdular.

22. أَفَمَن يَمْشِي مُكِبّاً عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن يَمْشِي سَوِيّاً عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
22. Efemen yemşî mukibben 'alee vechihî ehdee emmen[>y] yemşî seviyyen 'alee sırâtın[>m] mustegîm(in).
22. Şimdi, yüzüstü kapanarak düşe kalka yürüyen mi daha doğru gider, yoksa dosdoğru bir yolda dimdik yürüyen mi?

23. قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً مَّا تَشْكُرُونَ
23. Gul hüvellezî enşe-eküm ve ce'ale lekumus-sem'a ve'l ebsâra vel ef'idete galîlen[>m] mee teşkurûn(e).
23. De ki: "O, sizi yaratan ve size kulaklar, gözler ve kalpler verendir. Ne kadar da az şükrediyorsunuz!"

24. قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
24. Gul hüvellezî zeraekum fil ardi ve ileyhi tuhşerûn(e).
24. De ki: "O, Sizi yeryüzünde yaratıp çoğaltandır. Ancak onun huzurunda toplanacaksınız."

25. وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
25. Ve yegûlûne metee heezel va[ğ]du in küntüm sâdigîn(e).
25. "Eğer doğru söyleyenler iseniz, bu tehdit ne zaman gerçekleşecek?" diyorlar.

26. قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
26. Gul innemel ılmü 'ındallâhi ve innemee ene nezîrun[>m] mubîn(un).
26. De ki: "O bilgi, ancak Allah katındadır. Ben ise sadece apaçık bir uyarıcıyım."

27. فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ
27. Felemmee raevhü zülfeten sîet vucûhullezîne keferû ve gîle heezellezî kuntum bihî teddeûn(e).
27. Onu (azabı) yakından gördükleri zaman inkar edenlerin yüzleri kötüleşir ve onlara, "İşte bu, (alaylı bir biçimde) isteyip durduğunuz şeydir" denir.

28. قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَن مَّعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ
28. Gul eraeytum in ehlekeniyallâhu ve men[>m]-meiye ev rahimenâ femen[>y] yucîrulkâfirîne min 'azeebin elîm(in).
28. De ki: "Söyleyin bakalım: Diyelim ki Allah beni ve beraberimdekileri helak etti, yahut bize acıdı. Peki, ya inkarcıları elem dolu bir azaptan kim koruyacak?"

29. قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
29. Gul hüverrahmânu âmennâ bihî ve 'aleyhi tevekkelnee feseta[ğ]lemûne men hüve fî daleelin[>m] mubîn(in).
29. De ki: "O, Rahmân'dır. O'na iman ettik, yalnızca ona tevekkül ettik. Siz, kimin apaçık bir sapıklık içinde olduğunu yakında öğreneceksiniz!"

30. قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْراً فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ
30. Gul eraeytum in [ea]sbeha meeukum ğavran femen[>y] ye'tîkum bimeein[>m] me'în.
30. De ki: "Söyleyin bakalım: Suyunuz çekiliverse, size kim temiz bir akar su getirir?"

Transkripsiyon ve Tecvid

1. [k]h: Hırıltılı H.
2. S: Sad, S: Peltek Se, H: Ha, D: Dat
3. x[>y]: x harfinin tecvidli okumada y harfine dönüştüğünü belirtir. Örneğin "men[>l] lişşeyâtîni" kelimesinde "sakin/cezimli nun"dan sonra l harfi geldiği için n, l'ye dönüşür ve "mel-lişşeyâtîni" diye okunur. (Bu kural, sadece sakin nun için değil, iki üstün, iki esre ya da iki ötre alan harfler için de geçerlidir.)
4. â, ee, î, û: Uzatan harfler. Örn. Tebârekellezî kelimesi, Tebaarekellezii diye okunur. (iki elif ya da dört elif miktarı ayrımı yapılmamıştır.)
5. Cümle sonlarındaki parantez içindeki harfler, kelimenin iki türlü okunabileceğini gösterir. Eğer ayeti duraklamalı olarak okuyorsanız  parantez içindeki harfleri okumazsınız. Yok, öbür âyete bağlamalı olarak okuyorsanız, ilk ayetle ikinci ayetin okunuşunu birleştirirken parantez içindeki harflerle birbirine bağlarsınız. Örneğin 4. ayetin sonundaki "ve hüve hasîr(un[>v])" ve 5. âyetin başındaki "Ve legad" cümlesini duraklamasız olarak tecvîd ediyorsanız; "ve hüve hasîruv-ve legad" şeklinde bitiştirebilirsiniz. Ya da âyet sonlarında duraklamayı tercih ediyorsanız, "ve hüve hasîr." diye bir müddet durup sonra da öbür âyete "ve legad" şeklinde başlayabilirsiniz. Bu, kârî'nin (Kurân okuyucusunun) tercihine bırakılmıştır.